Sırtımdan terin aktığını fark ediyorum. Ayaklarım dönmeye devam ediyor. Ben yönetmiyorum onları, kontrol onlarda. Kontrolü ben almaya çalışsam düşerim zaten, neyse ki onların hücre bilgisine teslim oluyorum. Bir tek kanatlarımı nerde, nasıl tutacağımı bulamıyorum. Bir yukarıya kaldırıyorum, sonra aşağıya, bazen kendi kendine farklı hareketlerdeler. Bu sefer daha çok yukardaydılar, gökyüzünü okşar gibi. Hızlandıkça gözlerimin netliği iyice gidiyor. Yani sadece duvara çarpmayacak kadar kendimi ayarlayabilecek yetide. Bazen ben mi dönüyorum, yoksa ben merkezde duruyorum da etraf mı dönüyor farkında değilim. Daha çok hızlanmak istiyorum. Hızlandıkça sanki içime daha çok coşku, daha çok haz, huşu, adrenalin, heyecan artık adına ne derseniz yüksek vibrasyonlar giriyor. Bazen coşkudan bağırdığımı fark ediyorum, bazen de zıpladığımı. Müzik çok etkiliyor. Kaifi’nin seçtiği müzikler harika. Nefesimi müzikle bir ritme oturtmam lazım, yoksa o coşkuda unutuyorum almayı. Dönüyorum, dönüyorum, dönüyorum… Döndükçe arınıyorum, döndükçe özüme yaklaşıyorum, döndükçe yok oluyorum. Continue reading Dönüşmek için Dönmek. En güzel Meditasyon